ρηξόθεμις

-έμιδος, ἡ, Α

παραβίαση τής δικαιοσύνης, παρανομία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ῥηξ- τού ῥήγνυμι* (πρβλ. μέλλ. ῥήξω) + συνδ. φωνήεν -ο- + θέμις «δικαιοσύνη»].